Wersja/22.3.157

Wersja 22.2.157.17266 została opublikowana w dniu 2022-03-31. Większość zmian dotyczyła narzędzi potrzebnych do uporządkowania zmian w scenerii Manewrowo 3 oraz uruchomienia trasy z Lublińca do Kluczborka.

Zmiany w edytorze RSF

Wyszukiwarka błędów: zbyt duże pochylenia

Do wyszukiwarki błędów dodane zostało sprawdzanie pochylenia odcinka, jak również pochylenia stycznych. Jeśli któraś z tych wartości przekracza 3% (30 promil), odcinek jest zgłaszany jako błędny. Ponieważ w sceneriach są robione kozły jako wygięcie szyn w pionie, sprawdzana jest także maksymalna prędkość oraz długość odcinka — jeśli prędkość jest zerowa, a odcinek ma mniej niż 1.5m, błąd pochylenia nie jest wykazywany.

Kopiowanie niwelety do innego pliku

Za pomocą dodania do grupy oraz zapamiętania obiektów w grupie można przenieść niwelety do innego pliku RSF. Podczas wklejania zapamiętanych obiektów są przeliczane współrzędne (zmiana środka). Dzięki temu niweletę dopracowaną w jednym pliku RSF można łatwo przenieść do innego pliku RSF, który jest kontynuacją torów z pierwszego. W związku z powyższym przywrócone jest dodawanie niwelet i poprzeczek do grupy (np. poprzez rozlanie grupy). W szczególności będzie to testowane na linii 143, której niweleta została ułożona w Lublińcu, a ma być przedłużona w stronę Kluczborka.

Przeliczenie wysokości obiektów o stałą wartość

Na wczesnym etapie pracy nad scenerią można próbować połączyć ją z innymi, dopasowując wysokości torów do jakiegoś punktu. Przeliczenie może też być przydatne przed ułożeniem niwelet. Aby przeliczyć obiekty, należy do poziomego toru dodać tymczasową poprzeczkę i ustawić jej blokadę wysokości (współrzędna Z). Następnie należy ustawić widok w oknie edycyjnym tak, aby widoczne były tylko te obszary, które mają być przeliczone (różne fragmenty można w ten sposób przeliczyć na różne wysokości). Przeliczanie wykonuje się opcją z menu Niweleta: Przelicz obiekty do wysokości poprzeczki. Następnie poprzeczkę można usunąć.

Wartość dodawana do wysokości jest wyliczana jako różnica pomiędzy wysokością poprzeczki a wysokością toru, zostaną więc zachowane dotychczasowe pochylenia. Zmiana wysokości będzie dotyczyła obiektów, które znajdują się poniżej połowy dodawanej wysokości, więc różnica powinna wynosić co najmniej 15 metrów, aby podniosła się również sieć trakcyjna. Operacja przeliczy również niwelety, które znajdują się poniżej połowy dodawanej wysokości. Trzeba też sprawdzić odcinki na granicach obszaru przeliczania, bo mogą wyjść tam absurdalne pochylenia. W ramach testów przeliczona została trasa od Lublińca do Kluczborka, aby przetestować jej przejezdność pod siecią trakcyjną, a przed dodaniem niwelety.

Kopiowanie przypisania do linii kierunkowych

Jeśli istnieje przypisanie torów do linii kierunkowych w jednym pliku RSF, to można je przenieść do innego pliku RSF poprzez zapamiętanie torów w grupie i odtworzenie przypisań w innym RSF. Mechanizm służy do integrowania pracy wykonanej na różnych plikach RSF, np. przez różne osoby. Dopasowanie odcinków odbywa się poprzez nazwy, a w razie niezgodności poprzez dopasowanie współrzędnych końców. Obecny algorytm niezbyt dobrze sobie radzi z kierunkami utworzonymi poprzez rozjazdy. W pewnych sytuacjach może być to wygodniejsze niż przekopiowanie samych kierunkowych (bez przypisań) poprzez plik KIERUNK.CSV (obsługiwany przez okno eksportowania).

Nie ma obecnie algorytmu kopiującego tory do innego RSF. Jedyną możliwością jest wyeksportowanie torów do SCM, następnie obcięcie zbędnych edytorem SCM i wyeksportowanie pozostałych do RSF (nowego pliku). Utworzony w ten sposób plik RSF należy dokleić na końcu docelowego pliku RSF (np. poprzez copy /b docelowy.rsf+doklejany.rsf sklejony.rsf, niektóre programy posiadają opcję łączenia plików, np. Total Commander przy kopiowaniu pliku na tę samą nazwę pyta, czy zamienić, czy dokleić). Współrzędne w doklejonym pliku zostaną przeliczone do środka zdefiniowanego w pliku docelowym. Następnie można przekopiować przypisania tych torów do linii kierunkowych oraz przekopiować obiekty przy tych torach (sygnalizację i sieć trakcyjną).

Poprawione pozycjonowanie ukresów

Zmieniony został algorytm dodawania ukresów do grupy — powinno to działać lepiej (w szczególności dla rozjazdów krzyżowych). Dla znalezionych ukresów naprawiane są powiązania z torami. Algorytm w pierwszym kroku nie znajdzie ukresu, jeśli tory za rozjazdem są łukowe, co powoduje przemieszczenie ukresu w inne miejsce niż wynika to bezpośrednio z geometrii rozjazdu. W takim przypadku w kolejnym kroku zostanie dodany nowy, następnie będzie przesunięty w bardziej odpowiednie miejsce, po czym zostanie porównany z dotychczasowymi ukresami i — w razie znalezienia wcześniejszego — będzie usunięty. Do menu Grupa dodana została też druga opcja, która poprawi powiązania znalezionych ukresów z torami, ale nie doda nowych (nie poprawi też powiązań w ukresach, które się przemieszczają ze względu na łukowe tory).

Warstwa map: cieniowanie

Do menu wyboru warstwy dla rozdzielczości 4px/m dodane zostało pobieranie cieniowania z Geoportalu. Warstwa ta może pozwolić na ustalenie przebiegu zlikwidowanych linii lepiej niż ortofotomapa.

Poprawka dodawania W11a

Z menu Dodaj możliwe jest wstawienie grup obiektów, np. zestawu wskaźników W11a wraz z rezonatorem. Wskaźniki te były błędnie oznaczone jako W11 zamiast W11a i podłączane były pliki o nieodpowiednich nazwach. Inna sprawa, że w MaSzynie pliki te są nieprawidłowo nazwane (np. ip/pkp/w11-100.inc, ip/pkp/w11n-100.inc).

Uzupełnianie przypisania niwelety

Jeśli odcinek toru nie ma przypisanej niwelety, ale sąsiednie odcinki mają przypisany ten sam odcinek niwelety, to połączenie do niwelety zostanie uzupełnione. Uzupełnianie działa zarówno przy naprawianiu odcinka jak i przy wyliczaniu wysokości — są to dwa niezależne mechanizmy. Odcinki torów bez niwelety są dopuszczalne tylko w miejscach, gdzie następuje połączenie dwóch różnych niwelet. Wyliczanie wysokości danego odcinka jest robione w oparciu o niwelety przypisane do jego sąsiadów — niezależnie od tego, czy ten odcinek ma przypisaną niweletę, czy nie.

Pytanie przed utworzeniem samo-kierunkowego toru

Używanie samo-kierunkowych torów jest odradzane, w szczególności jako baza kierunku (azymutu) dla innych torów. Ponieważ edytor używa współrzędnych stałoprzecinkowych, to kąt wyznaczony odcinkiem może ulec zmianie po nieznacznym przesunięciu końców, gdyż zawsze zostaną one zaokrąglone. Dlatego bezpieczniejszym rozwiązaniem jest używanie linii kierunkowych, które jednoznacznie wyznaczają kąt dla torów, a przemieszczenie ich końców musi być zrobione umyślnie. Tymczasem przemieszczenie końców odcinka samo-kierunkowego może dokonać się przypadkiem przy okazji wyliczania łuków pionowych, wstawiania sygnalizacji czy robienia izolacji, co może spowodować nieznaczną zmianę kąta ze względu na zaokrąglenia współrzędnych. Jeśli do samo-kierunkowego będą przyklejone inne tory, nieznaczna zmiana kąta może mieć na nie wpływ i doprowadzić do ich przesunięcia. Użycie odcinków samo-kierunkowych powinno być ograniczone do pojedynczych odcinków pomiędzy łukami oraz dróg (które na ogół nie mają ścisłej równoległości i nie wymagają zachowania kątów).

Obecnie, przed przełączeniem toru w tryb samo-kierunkowości, pojawi się pytanie, czy zamiast tego dodać linię kierunkową. Dodawana linia kierunkowa (standardowo) uwzględni wszystkie sąsiednie odcinki proste, o ile zachowują one ten sam kąt (przeciwny koniec sąsiedniego odcinka nie powinien być odsunięty więcej niż 0.25m od linii wyznaczonej przez odcinek początkowy, aby zostać uznanym za przedłużenie tej samej linii). Dla dróg i rzek samo-kierunkowość jest ustawiana bez pytania (ale zostało to również zmienione, w późniejszych wersjach).

Zapamiętywanie zapisanych plików RSF

Zaczęty został mechanizm współpracy z serwerem rainsted.com w zakresie informacji o edycjach plików. Na razie zapisanie pliku RSF powoduje również dodanie pozycji do pliku DBF z podstawowymi informacjami o tym pliku (liczba rekordów, czas pracy). Następnie te informacje mają być wysyłane na serwer rainsted.com, gdzie będzie można śledzić postępy nad edycją plików. Dzięki temu będzie można uzyskać informację o tym, że ktoś inny dokonał edycji pliku i być może trzeba uzyskać nowszą wersję. Na serwer mają też być wysyłane współrzędne obiektów brzegowych, aby można było je wczytać w innym pliku i uzgodnić styki na łączeniu różnych plików RSF. W pierwszej kolejności obsługa przez serwer obejmie pliki RSF dostępne publicznie, jak Linia 61, Linia 181, Wyczerpy, Toruń, Gorlice, Suwałki, pliki dla Linii 139, tramwaje GOP.

Automatyczne zmniejszanie promienia łuku pionowego

Automatyczne zmniejszanie jest uruchamiane w przypadku, gdy styczne sięgają dalej niż 75% odległości pomiędzy załomami profilu. Promień jest ustawiany taki, aby styczne nie przekraczały 50% tej odległości. Ponieważ jest to robione podczas liczenia długości stycznych, długości stycznych sąsiednich dla poprzeczek mogą nie być dostępne, a ich uzyskanie mogłoby uruchomić niebezpieczną rekurencję, to łuki pionowe nadal mogą na siebie zachodzić i konieczne może być ich ręczne poprawienie. Automat nie załatwi wszystkich problemów, bo możliwa jest też sytuacja, że jeden z łuków pionowych będzie sięgał blisko pod kolejny załom (ponad 75% długości), a ten kolejny załom będzie bardzo krótkim łukiem pionowym.

Poprawione pozycjonowanie łuku pionowego

Jeśli przez załom przechodzi tor nierównoległy do niwelety, to łuk pionowy będzie umieszczony symetrycznie względem linii załomu (prostopadłej do niwelety). Dotychczas rzutowanie na niweletę było robione prostopadle do toru a nie prostopadle do linii niwelety.

Dodawanie poprzeczek do odcinka niwelety

Jeśli pole kilometrażu (Id) pozostanie puste przy dodawaniu poprzeczki, to zostanie ona umieszczona na końcu bądź na początku odcinka niwelety (zależnie od zaznaczeń) i otrzyma odpowiedni kilometraż.

Eksport wybranej komórki z przesunięciem

Dla pliku eksportowania do MaSzyny można wybrać kod komórki oraz ustawić przesunięcie. Na razie możliwy jest eksport tylko jednej komórki (albo wszystkich), a przesunięcie trzeba wpisać ręcznie. Docelowo w jednym pliku będzie można zapisać do 3 komórek, a przesunięcie będzie ustalane na podstawie zasięgu komórek. Obecnie podział na komórki ma na celu możliwość niezależnego rozwoju poszczególnych fragmentów scenerii oraz dobranie potrzebnych fragmentów do trasy pociągu, natomiast głównym celem istnienia komórek było dynamiczne dodawanie i usuwanie fragmentów podczas symulacji (podobne do mechanizmu w Train Driver 2).

Eksport krzywych przejściowych ujemnym promieniem

Dla odcinków będących krzywymi przejściowymi promień łuku w SCM jest zapisywany jako liczba ujemna. Jest to ujednolicenie z edytorem SCM. W edytorze SCM dodatni promień łuku oznacza, że będzie pilnowana geometria odcinka tak, aby był on wycinkiem okręgu. Natomiast ciąg odcinków (jeden albo więcej) z dodatnim promieniem zakończony odcinkami z ujemnym promieniem będzie traktowany jako łuk z krzywymi przejściowymi i geometria takowej struktury ma być pilnowana jako całość.

Zmiana zasad dla odcinków z ustawionym promieniem

Dotychczas, jeśli odcinek nie spełniał warunków do bycia łukiem symetrycznym, był zmieniany na krzywą typu B: (zamiast R=). Obecnie podczas przeliczeń torów nie będzie dokonywana taka zmiana i zostanie zachowana informacja o kształcie i promieniu. Wykrywanie niezgodności geometrii z wytycznymi dla odcinka będzie przeniesione do wyszukiwarki błędów. Zmiana ma na celu usprawnienie procesu naprawiania edytowanych łuków — łuki mają być przeliczane, a nie zmieniane na krzywe typu B:, wymagające następnie ręcznego poprawienia, w tym wpisania promienia ponownie.

Zmiany w starterze do MaSzyny

Usuwanie plików SBT scenerii roboczych

Scenerie z wykrzyknikiem na początku nazwy uznawane są za robocze (techniczne), które np. podlegają częstym zmianom. Nazwy te nie są pokazywane w prostych trybach działania Rainsted. Dodane zostało usuwanie plików SBT dla takich scenerii, aby np. po eksporcie z edytora RSF nie wczytywała się poprzednia wersja terenu. Uruchomienie scenerii z nazwą zaczynającą się od wykrzyknika spowoduje usunięcie wszystkich plików SBT z wykrzyknikiem w nazwie.

Edytor SCM: usuwanie trójkątów

Po zaznaczeniu trójkąta można operacją z menu Trójkąty usunąć wszystkie trójkąty z taką teksturą, jak ten wybrany. Operacja posłużyła do odchudzenia plików infrastruktury klt_i2011.scm oraz wielun.scm. Trójkąty będą eksportowane z RSF do osobnych plików, ponieważ zostało to usprawnione, a poprzez SVN wygodniej jest śledzić zmiany w infrastrukturze bez obiektów otoczenia, gdyż te drugie lepiej jest weryfikować wizualnie.

Inne

Ulepszona konwersja SCM -> RSF -> SCM

Zmiany w konwersji wprowadzone na podstawie pliku manewrowo3.scm. Zostały naprawione drobiazgi w eksporcie SCM do RSF oraz w eksporcie RSF do SCM, dzięki czemu zmniejszyła się liczba rozbieżności przy tym powstających. Niektóre typy obiektów nie były wcześniej konwertowane w ten sposób i nie objęły ich wcześniejsze testy.

---