Loksim 3D
Format zapisu sceneriiPodstawową jednostką organizacyjną torów jest linia krzywa, na użytek tego opisu nazwana ścieżką. Ścieżka składa się z połączonych ze sobą odcinków prostych i łuków, z zachowaniem ciągłości (powinny być jeszcze krzywe przejściowe). Na początku podajemy całkowitą długość ścieżki w metrach (rzędu kilkudziesięciu kilometrów) oraz listę łuków w postaci (od, do, kąt). Ewentualnie, ścieżkę można zdefiniować jako równoległą do innej, albo zaczynającą się jako tor odgałęźny zwrotnicy na innej ścieżce. Ścieżka może zaczynać się i kończyć kozłem oporowym albo torem odgałęźnym zwrotnicy. Przy okazji robi się w podobny sposób rozjazdy krzyżowe (przecięcie dwóch ścieżek). Można podać też pochylenia (od, do, promile). Innymi słowy, znajdujemy zakończenie torowiska i idziemy przez wszystkie zwrotnice na wprost, aż do znalezienia przeciwległego zakończenia, mierzymy długość - i to jest ścieżka. Wszystkie obiekty po drodze rozpatrujemy w kontekście długości trasy przebytej od początku ścieżki (zmienna T), a następnie odległości w poziomie i pionie od osi toru (zmienne H i V). Mając już zdefiniowane ścieżki, ustawiamy na nich wskaźniki, semafory, ograniczenia prędkości, przystanki (W16), stacje (W4) i rezonatory. Podajemy pozycję od początku ścieżki (T) i ewentualnie nazwę obiektu 3D i inne parametry (H i V, jeśli potrzebne). Po zdefiniowaniu aktywnej infrastruktury, możemy powstawiać inne obiekty pasywne. Np. słupy sieci trakcyjnej (z powtarzaniem co podaną odległość), hale wagonowe, perony, inne pociągi, budynki, kozły oporowe, szpalery drzew. (Drzewa w LokSim są płaskie i obracają się automatycznie frontem do obserwatora, niczym potworki w Doom 1.) Na koniec możemy sobie zdefiniować takie własności terenu, jak tunele, góry, nasypy i wykopy, za pomocą krzywych odniesionych do kształtu toru (THV). W zasadzie sceneria jest gotowa. Tak zbudowaną scenerię możemy sobie połączyć z inną, napisać do tego listę przestawionych na bok zwrotnic i rozkład jazdy - i już można jechać. Edytor krzywoliniowy THV jest dużo prostszy i efektywniejszy, niż edytor odcinkowy XYZ. Nie da się nim zrobić pewnych rzeczy, jak przesunięcie czy obrócenie fragmentu scenerii (chociaż pewnie dało by się stworzyć odpowiednie procedury przeliczeniowe). Ale nie da też się zrobić takich rzeczy, jak prześwity w powierzchni terenu, nieciągłość toru, semafory wiszące w powietrzu... Wadą przy symulacji jest to, że trzeba śledzić ścieżki od ich początku (T w całym przedziale zmienności), żeby znaleźć obiekty w otoczeniu dowolnego punktu XYZ, a przywiązane do innych ścieżek, niż aktualnie znana. Komplikuje to zapewne poruszanie się wielu pojazdów pojazdów i wzajemne ich interakcje. Natomiast niesamowicie upraszcza symulację w zakresie przesuwania pociągu wzdłuż ścieżki, jeśli nie trzeba wyświetlać jej otoczenia. Główne scenerieSymulator instaluje się z dwóch paczek. W jednej (8MB) jest sam program, w wersjach na Windows 95/98 oraz osobno na 2000/XP. Drugi ważny plik to dane (20MB). W pliku danych znajduje się jedna trasa demonstracyjna. Pozostałe trasy można doinstalować osobno. ![]() |