Wersja/21.1.152: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 14:57, 29 maj 2021

Wersja 21.1.152.15881 została udostępniona w dniu 2021-01-31. Zmiany dotyczą głównie narzędzi edycyjnych, potrzebnych do pracy nad linią 139.

Zobacz też zmiany w poprzedniej wersji 151.

Zmiany w edytorze RSF

Sprytniejsze dodanie linii kierunkowej

Dodawanie linii kierunkowej do odcinka mającego sąsiednie odcinki proste obecnie wpisuje powiązania do linii kierunkowej również w te odcinki. Usprawnia to dodawanie linii kierunkowej do plików RSF utworzonych z formatu SCN (np. linia 139) albo przygotowanych bez użycia linii kierunkowych. Dodatkowo sprawdzana jest współliniowość odcinków — przy wstępnym układaniu torów w postaci łamanej linia kierunkowa powinna zakończyć się na wyraźnym kącie (wcześniej zawsze znajdowany był skrajny odcinek prosty).

Usprawnienie przyklejania do kierunkowej z odległością 0

Często się zdarza tak, że wtórna kierunkowa jest tworzona rozjazdem i ciąg dalszych torów jest na tej kierunkowej (odległość zero). Dotychczas trzeba było obliczyć odległość od kierunkowej, wyzerować liczbę i ustawić nową odległość. Obecnie te operacje da się wykonać jednym przyciskiem. Zakres przypisania kierunkowej zależy od tego, czy zaznaczona jest grupa, czy tylko jeden tor. Z jednej strony przypisanie kierunkowej z zerową odległością jest teraz wygodniejsze, z drugiej strony przypadkowe naciśnięcie przycisku może bardzo dużo zepsuć. Funkcjonalność będzie obserwowana i w razie potrzeby zostaną dodane dodatkowe ograniczenia (np. konieczność przytrzymania klawisza [Ctrl]).

Automatyczne dodawanie niwelety odcinkowej

Do pierwszego toru (prostego), od którego ma się zacząć automatyczne dodawanie niwelety, należy dodać pierwszy odcinek niwelety i przykleić do tej samej linii kierunkowej. Różnica odległości od kierunkowej dla toru oraz odcinka niwelety będzie zachowana dla kolejnych odcinków (typowe wartości to 2m, 2.1m, 2.25m). Następnie do grupy (żółtej) dodać ten pierwszy odcinek i kolejne, dla których ma zostać utworzona niweleta. Tylko jeden odcinek (początkowy) w grupie może mieć przypisaną niweletę, inaczej dodawanie nie zostanie wykonane. Kopiowanie uwzględnia łuki z parametrami. Dla następujących po sobie odcinków toru tego samego typu (prosty/łuk) zostanie dodany jeden odcinek niwelety. Odcinki niwelet na łukach mogą wymagać naprawienia. Może się również zdarzyć, że odcinki proste zostaną wstawione po złej stronie toru — konieczne będzie skorygowanie ich odległości od kierunkowej. Następnie należy przypisać niweletę do drugiego toru, jeśli niweleta dotyczy linii dwutorowej. W założeniu funkcjonalność ma usprawnić dodanie niwelety odcinkowej względem ręcznego ustawiania każdego jej odcinka. Ewentualne błędy działania tej funkcjonalności będą naprawiane w miarę ich wykrywania.

Usprawnione obracanie przyklejonego wskaźnika

Jeśli wskaźnik jest przyklejony do słupa, to jego obrócenie spowoduje przeliczenie przyklejenia. Dotychczas było konieczne wykonanie operacji przyklejenia ponownie, aby wyliczona została odległość od słupa.

Zliczanie długości sieci trakcyjnej

Do statystyk zostało dodane zliczanie długości przęseł sieci trakcyjnej. Pomijane są przy tym przęsła, których długość przekracza 100m — są one uznawane za błędne (przeciętnie przęsło ma około 70m). Przy okazji w statystykach pomijane są odcinki torów dłuższe niż 500m (uznane są za błędne).

Rekonstrukcja przęsła naprężania

Aby utworzyć szybciej przęsło naprężania, można kolejno wstawić słup podwójny, następnie jeden albo dwa słupy pośrednie i kolejny słup podwójny — bez potrzeby ustawiania typów. Operacja naprawiania kotwienia wykryje słup podwójny, znajdzie poprzedni, a następnie odpowiednio zmieni typy wysięgników, doda kotwy, a także zmodyfikuje topologię naprężania. Ostatni słup podwójny stanie się kotwiącym poprzedniej sekcji naprężania, a przedostatni — początkiem nowej. Zostanie dodany słup z wysięgnikiem krzyżowym, którego pozycję trzeba ustawić. Następnie można dodawać kolejne słupy nowej sekcji. Funkcjonalność działa tylko dla sieci budowanej "w dół" listy słupów (tzn. nowe słupy dodawane są na końcu listy) — rozbudowa sieci w drugą stronę nie była w ogóle testowana i może nie działać.

Kopiowanie sieci trakcyjnej na inny tor

Należy dodać do grupy (żółtej) tory z siecią trakcyjną do skopiowania (w miarę potrzeby użyć ograniczników rozlania). Na warstwie słupów zaznaczyć pierwszy słup do kopiowania, po czym przełączyć na warstwę torów i wybrać tor, od którego słupy mają być wstawiane. Wybrać kopiowanie sieci z menu Punktowy. Kopiowanie zostanie wykonane zgodnie z kierunkiem listy słupów. Będzie zmieniana długość wysięgników (K/D) — można wyłączyć z menu Automaty. Przęsła naprężania zostaną w miarę możliwości również skopiowane, aczkolwiek obecna wersja kopiowania nie zrobi prawidłowo kotwień i trzeba je uzupełnić ręcznie. Po wykonaniu kopiowania należy sprawdzić, czy na całym odcinku położenie słupów jest prawidłowe — najczęściej słupy stoją do siebie antysymetrycznie (słupy na zewnątrz torów, naprzeciw siebie wysięgniki K i D), jednak zdarzają się miejsca, gdzie antysymetrycznść nie jest spełniona (słupy po tej samej stronie toru, albo naprzeciw siebie wysięgniki K albo wysięgniki D). Kopiowanie obecnie niezbyt się nadaje do powielania sieci zawieszonej na bramkach, gdyż najczęściej nie jest ona antysymetryczna (można wyłączyć zmianę typu), nie jest też wykonywane przyklejanie do bramek.

Szybka zmiana numeru rozjazdu

Jeśli rozjazd ma nazwę nadaną automatycznie (np. z literą "z" po podkreślniku, co robi edytor SCM, albo numer większy od 1000, co robi edytor RSF), to na zakładce Linie pojawi się dodatkowe pole na wpisanie poprawnego numeru. Nazwa zostanie zmieniona w taki sposób, że przedrostek pozostanie bez zmian.

Przeliczenie środka przy komunikacji z SCM

Jeśli otwarty plik SCM ma ustawiony środek dyrektywą //$g i jest on inny niż środek określony dla pliku RSF, to kopiowanie torów pomiędzy tymi dwoma edytorami będzie korygowało współrzędne o odpowiedni wektor. Ze względu na wstępną fazę funkcjonalności może być tak, że współrzędne innych obiektów (sygnalizacja, trójkąty) nie zostaną prawidłowo skorygowane — będzie to naprawiane w przyszłych wersjach. W ramach testów planowane jest przeliczenie środka dla plików Lublińca z zachowaniem możliwości komunikacji z plikiem RSF, który ma środek w okolicy Herbów.

Usprawnione dodawanie niwelety do toru

Jeśli odcinek niwelety zostanie dodany gdy zaznaczony jest odcinek toru, to tor od razu będzie miał przypisany ten odcinek niwelety jako nadrzędny. Wcześniej powiązanie nie tworzyło się samo i trzeba było dodać odcinek toru do grupy, a następnie ustawić niweletę dla grupy.

Pobieranie profilu z pliku DBF

W oknie podglądu niwelety dodana została zakładka, z której można wybrać plik z profilami pionowymi. Docelowo ma to służyć do porównywania parametrów profilu zapisanego w pliku DBF z profilem niwelety z pliku RSF. Na razie jednak jedyną użyteczną funkcjonalnością jest odczytanie podanej ręcznie wysokości dla pierwszej poprzeczki i doliczenie kolejnych pochyleń, a rezultat jest prowizorycznie wpisywany do sąsiedniej zakładki, na której wcześniej można było wkleić profil w postaci CSV (kilometraż[km], wysokość[m]). W ten sposób można przenieść profil na niweletę. W razie potrzeby można korygować wysokość pierwszej poprzeczki i odpowiednio aktualizować kolejne. Zalecane jest odczytywanie wysokości na przejazdach kolejowo-drogowych. Testowo został w ten sposób przygotowany profil na odcinku Bielsko-Biała Główna — Bielsko-Biała Lipnik (linia 139).

Zmiany w nazewnictwie semaforów SBL

Do korektora nazw semaforów SBL została dodana opcja zmiany nazwy rozpoczynanej od numeru linii (same cyfry przed podkreślnikiem) na dodanie LK przed tym numerem. Tak zapisany pierwszy człon jest weryfikowany z nazwą pierwszego odcinka niwelety przypisanej do toru, do którego przyklejony jest semafor SBL. Drugi człon jest opisem semafora (typem urządzenia), np. SBL3, SBL4, SBL4W18, a ostatni tabliczką semafora.

Wyłączone logowanie zmian nazw nieunikalnych

Nazwy nieunikalne są poprzedzone znakiem # (krzyżyk) i służą głównie do orientacyjnego opisania obiektów, które nie muszą być identyfikowane przez nazwę, typu #rezonator czy #We8a. Normalnie wszelkie zmiany nazw są logowane do pliku tekstowego o podobnej nazwie jak plik RSF, aby ułatwić związane ze zmianą nazw modyfikacje w plikach sterowania misją (np. gdy zmieniane są nazwy rozjazdów czy semaforów). Zmiany nazw nieunikalnych nie muszą być logowane, ponieważ i tak na podstawie nazwy nie da się określić, którego obiektu zmiana dotyczyła.

Optymalizacja dodawania W11p

Po zaznaczeniu tarczy ostrzegawczej przejazdowej (TOP) można z menu wybrać opcję dodania W11p oraz rezonatora. Miejsce ich ustawienia zostanie wyliczone przy pomocy niwelety. Dla W11p zostanie użyta odległość TOP od osi toru. Jeśli nie było definicji pliku INC dla W11p, zostanie takowa dodana. Ewentualnie może być potrzebna drobna korekta położenia dodanych obiektów. Operacja ma usprawnić wstawianie TOP, w szczególności na LK139.

Kopiowanie tekstury do innych obiektów punktowych

Podobny mechanizm, jak dla napędów rozjazdów oraz wpisów słupków hektometrowych, został również uruchomiony dla obiektów punktowych. W szczególności pozwala on uzupełnić tekstury słupów i zwisów. Trzeba wybrać obiekt, ustawić mu teksturę, a następnie wybrać z menu Operacje opcję uzupełnienia tekstur. Narzędzie było używane do naprawienia tekstur w sieci wstawionej na linii 139. Trzeba zachować ostrożność przy kopiowaniu tekstur dla sygnalizatorów, ponieważ może ustawić się ta sama tabliczka w wielu miejscach, czego poprawienie będzie pracochłonne.

Wyliczanie długości mocowania linowego

Dla odciągowych mocowań sieci trakcyjnej w definicji pliku INC wartość H określa jedynie minimalną odległość mocowania od punktu wstawienia. Wartości H w parametrach obiektu są wyliczane przyciskiem [Aktualizuj słup]. Obecnie mocowania odciągowe są rozpoznawane obecnością w nazwie lewego nawiasu prostokątnego [. Np. tra/SB165-3[.inc oznacza słup betonowy z liną nośną 165cm powyżej drutów jezdnych (liczba 3 oznacza dwa druty jezdne i jedną linę nośną) oraz mocowanie odciągowe (linowe), przenoszące siły głównie w poziomie. Prowizorycznie można zamiast mocowań [ wstawić mocowania K (krótki wysięgnik, odciągający do słupa) i w niektórych miejscach będzie to wystarczające, niemniej zdarzają się mocowania odciągowe o długości kilkunastu metrów.

Zmiany w starterze do MaSzyny

Przyciski zmiany typu odcinka

W związku z porządkowaniem informacji o odcinkach do edytora SCM dodane zostały przyciski zmiany znaku promienia [±R] oraz ustawienia flagi krzywej przejściowej [P:]. Sens tych działań jest taki, że operacje edycyjne będą bazować na założeniach, że informacje o odcinku są prawidłowe. To znaczy, jeśli promień jest dodatni i ma zgodne przechyłki, oznaczać to będzie odcinek okręgu — łuk posiadający symetrię — i ta symetria będzie zachowana przy przeliczaniu wektorów kontrolnych. Natomiast ujemna wartość promienia oznacza brak symetrii, np. gdy jest to krzywa przejściowa albo łuki odwrotne "S" albo ewentualnie inna przypadkowa geometria. Z kolei ciąg odcinków: prosty, ujemny promień, dodatni promień (może wystąpić więcej niż raz), ujemny promień, prosty — będzie traktowany jako łuk z przechyłką i krzywymi przejściowymi. Znak promienia jest zapisywany w pliku, natomiast informacja o krzywej przejściowej jest gubiona (krzywa przejściowa pomiędzy prostym a łukiem ma punkty kontrolne współliniowe z punktem od strony prostego, a wektory kontrolne są tej samej długości co odległość między punktami kontrolnymi).

Poprawka wczytywania błędnych trójkątów

Wczytywanie trójkątów używało roboczej struktury, a na koniec wpisu jej zawartość była przepisywana do właściwej tablicy. Jednak po napotkaniu błędnego trójkąta (brak end po współrzędnych wierzchołka) niewczytany do końca obiekt był usuwany razem z tą roboczą strukturą, co powodowało wysyp programu. Obecnie jest to naprawione i w przypadku błędu we wpisie jest pokazywany błąd. Nieprawidłowość zauważona na pliku reszta.scm scenerii Kaliska.